اگر باران نیاید؛نماز باران میخوانیم، همه با هم در مکان مشخصی جمع میشویم و ملتمسانه از خداوند متعال میخواهیم که باران رحمتش را نازل فرماید تا گریبان خشکسالی و قحطی و مشکلاتش نشویم
اما الان مدتهاست که دلها گریبان خشکسالی شده و بدون امام زمانمان سر میکنیم اما عجبا! نه نماز حاجتی ..نه نماز بارانی.. نه نماز استغاثه ای... نه گله ای ..نه ماتمی.. نه بهانه ای... انگار نه انگار که .....
ما کِی امام زمانمان را یاری خواهیم رساند؟
کِی برای امام زمانمان وقت خواهیم داشت؟
ما الان داریم بدون امام زمان زندگی میکنیم ....
آیا بدون امام زمان راحتیم؟؟ یا خدایی نکرده به نبودش عادت کرده ایم؟؟
چرا؟ تا حال از خودمان پرسیده ایم چرا وقتی میخواهیم امام زمان را یاری رسانیم و به دعوتش لبیک گوییم ، منتظر اوقات بیکاریمان هستیم؟؟
الان درس داریم ، زمان امتحان است ، زندگی و کار و فرزند و ....
و در کربلا آنهایی در رکاب امام زمانشان امام حسین(ع) ماندند که زندگیشان را وقف امام زمانشان کرده بودند و به فکر غریبی و تنهایی امام زمانشان بودند .به دعوتش لبیک گفتند و سرانجام به سعادت دنیا و آخرت رسیدند. عاقبت بخیری که غبطه اش سهم کسانی شد که امام حسین را تنها گذاشتند و دعوتش را فدای زندگی دنیوی و فانی ساختند....
هیچ متوجه هستیم ما داریم بدون امام زمان در غمها و مشکلات دست و پا میزنیم و فکر میکنیم که زندگی میکنیم....
و این روند را پیش گرفته ایم بدون یاری رساندن به امام زمان غریبمان و بدون دغدغه ی جدی ظهور و همین روزها یکی پس از دیگری و آخر سر "کات"... . ای دل غافل برگ آخر زندگی فرا رسید و دریغ از یک کار و فعالیت برای تعجیل در ظهور ...
در حالی که زندگیمان را باید وقف امام زمان کنیم و به سویش برویم ، آنقدر منتظرشان گذاشتیم و خود به دور خود چرخیدیم که زندگی به سر آمد ...
ای کاش آنقدر که به زندگی مادی بدون امام زمانی توجه میکنیم به امام زمانمان توجه میکردیم ..
ای کاش آنقدر که به دوستان و افراد دور برمان توجه میکنیم و نگرانیم مبادا باعث رنجش خاطرشان شویم ؛ در رفتار با امام زمانمان اینچنین بودیم ...
ما بدون امام زمانمان زندگی میکنیم و عین خیالمان نیست
ما به امام زمانمان پشت میکنیم و عین خیالمان نیست
ما هر هفته که نه، هر روز زخم بر قلب مهدی زهرا میزنیم و عین خیالمان نیست
ما با اعمال و رفتارمان، باعث تنهایی و غربت و آوارگی مولایمان شده ایم و عین خیالمان نییست
ما شیعیان، اشک امام زمانمان را جاری میکنیم و عین خیالمان نیست....
ما با مهدی زهرا چه میکنیم؟؟؟
ای وای شیعه ....
مگر امام زمان غیر ما که را دارند؟ مگر مهدوی بودن و مهدوی زیستن سخت است؟ اصلا چرا اینقدر از مولا و امام زمانمان دور شده ایم و دور مانده ایم؟ مگر نه اینکه امام زمان خود فرموده اند : "فاصله ی شیعیان از ما به اندازه گناهانشان است "
پس چرا اینقدر گناه ؟؟؟
یا شیعیان امام زمان را یاری رسانیم ...
