نیست ممکن جز به قـرآن زیسـتن

گر تو می خواهی مسلمان زیستن

نیست ممکن جز به قرآن زیستن

از تلاوت بر تو حق دارد کتاب

تو از کامی که می خواهی بیاب

به یقین انسان در هیچ عصر و دوره ای بی نیاز از قرآن و رهنمودهای قرآنی نبوده و نخواهد بود ، آنان که راهی به جز صراط مستقیم را برگزینند و خود را بی نیاز از این مشعل فروزان بدانند، در ضلالت، گمراهی و سرگردانی خواهند بود.

قرآن امر کننده است ( به معروف ) و نهی کننده است ( از منکر ) و بر حسب ظاهر خاموش است و در حالی در واقع گویا وحجت و برهان خدا است بر بندگانش که از ایشان بر عمل به قرآن پیمان گرفت و آنها را در گرو آن قرار داد و از عذاب رهایی نیست. مگر به متابعت قرآن نور آن تمام گردانید و دین خود را به سبب آن کامل نمود.

سید الساجدین امام زین العابدین (ع):

آیات القرآن خزائن کلما فتحت خزانه ینبغی لک ان تنظر ما فیها ( آیات قرآن گنجینه ای هستند پس هرگا این گنجنه را گشودی، سزاوار است نگاه کنی که در آن چیست)

حضرت رسول ( ص):

با قرآن مانوس باشید و آن را پیشوا و رهبر خویش قرار دهید که قرآن گفتار خدای جهانیان است که از اوست و به سوی او باز می گردید.

کتابی که بصیرت های آن آشکار است، معانی عمیق آن روشن ، ظواهر آن آشکار، پیروان آن شادند و بسوی رضوان و جنان رهسپارند. پس شنیدن قرآن مایه رستگاری است.

سقـر کجاست؟

از تـرک گنـاه تا یـاوری امـام عصـر ارواحنـا فـداه

میدان عمل خالیست او در پی سرباز است

چون ما همه سرباریم سردار نمی آید

تهذیب نفس (=ترک گناهان) در راستای زمینه سازی ظهور مولا

با سلام و صلوات محضر مهدی یاوران بزرگوار

قابل توجه بزرگوارانی که تازه به جمع حضرت باران پیوستند و جهت مروری و یادآوری بزرگواران که همواره طرحهای پیوسته و گام به گام ترک گناه را دنبال مینمایند.

همانطور که مستحضر هستید تاکنون 4 گناه کبیره زبانی را (از دیدگاه قرآن و احادیث)مورد بررسی قرار داده و به تمرین و ممارست ترک این گناهان و رذایل اخلاقی پرداختیم.

اکنون ادامه تمرین و همواره در صورت فراموشی و گاهی کوتاهی آغاز تمرینهای ترک گناه در جهت زمینه سازی ظهور حضرت

گام اول زمینه سازی و توفیق سربازی و یاری امام زمان عج الله، تهذیب نفس است.

چرا از گناهان زبانی آغاز نمودیم؟؟

اکثر ما دزدی نمیکنیم، به طرف خوردنیها و نوشیدنیهای حرام ( مردار، گوشت خوک و ... )نمیرویم، و سایر واجبات و مستحبات را رعایت مینماییم اما کنترل زبانمان را نداریم.

در روایات داریم اکثر افراد جهنمی توسط گناهان زبانی وارد دوزخ میشوند.

السان جِرمٌ صغیر جُرمٌ کبیر = زبان حجمش کوچک اما جرم و گناهش بزرگ است

حضرت رسول اکرم (ص) فرمودند : ‏
بهترین اعمال نزد خداوند حفظ زبان است . بیشترین گناهان فرزند آدم از زبان اوست . هرکه مردم از ‏زبان او بترسند ، اهل جهنم است .‏

و همچنین فرمودند:

بیشترین مردم به خاطر گناه و آفت زبان به جهنم می روند.

گام اول ترک گناه دروغ بود = دروغ ام الفساد و کلید تمامی بدیهاست

جهت مطالعه ، یادآوری و مرور گامهای خودسازی و مداومت بر تمرین ترک گناههان لطفا به لینکهای مباحث مربوطه ی ذیل مراجعه فرمایید

با ذکر صلوات جهت خشنودی و تعجیل در فرج امام زمان عج الله،از هم اکنون آغاز نماییم

بسم الله...

گام اول: مباحث ترک گناه کبیره دروغ

دومـیـن گام از طـرح خـودسـازی : تـرک گـنـاه غـیـبـت +( ادامه تـرک گـنـاه دروغ )

گام سوم از طرح خودسازی: ترک گناه کبیره تهمت

گام چهارم : ترک گناه کبیره سخن چینی

از گناهان زبانی به این 4 مورد که شاخص ترین و بارزترین گناهان زبانیست بسنده نمودیم، به امید حضرت حقتعالی و توسل بر حضرت صاحب الزمان عج الله ادامه مباحث

که اینک در گام پنچم هستیم = ترک گناه کبیره چشم چرانی

در پست آتی ان شاالله با ادامه مطلب طرحهای پیوسته ترک گناه در خدمت هستیم

میلاد نور مبارک...

فرخنده میلاد حضرت ثامن الحج علی بن موسی الرضا علیه السلام به محضر حضرت بقیة الله الاعظم و تمامی شیعیان جهان تبریک و تهنیت باد

چند حدیث اخلاقی از امام رئوف حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام

سه ویژگى برجسته مؤمن

مؤمن، مؤمن واقعى نیست، مگر آن که سه خصلت در او باشد:سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پیامبرش و سنّتى از امامش. امّا سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است،امّا سنّت پیغمبرش، مدارا و نرم رفتارى با مردم است،امّا سنّت امامش، صبر کردن در زمان تنگدستى و پریشان حالى است.

صله رحم با کمترین چیز

« صِلْ رَحِمَکَ وَ لَوْ بِشَرْبَة مِنْ ماء، وَ أَفْضَلُ ما تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ کَفُّ الأَذى عَنْه ».

پیوند خویشاوندى را برقرار کنید گرچه با جرعه آبى باشد، و بهترین پیوند خویشاوندى، خوددارى از آزار خویشاوندان است.

یا رب الرضا بحق الرضا اشف صدر الرضا بظهور المهدی

مگر اینکه تو بیایی و حیاتم بدهی... یا اباصالح المهدی

عاشقی دردسری بود نمی دانستم           حاصلش خون جگری بود نمی دانستیم

پرگرفتیم ولی باز به دام افتادیم                 شرط ، بی بال و پری بود نمی دانستیم

آسمان از تو خبر داشت ولی ما از تو           سهممان بی خبری بود نمی دانستیم

آب و جاروی در خانه ما شاهد بود              از تو بر ما گذری بود نمی دانستیم

اینهمه چشم به راهی نگرانم کرده             عاشقی دردسری بود نمی دانستیم

تا ظهورت چقدر فاصله داریم آقا؟                آه از جمعه ی بی تو گله داریم آقا
 
رفته بودی که بیایی چقدر طول کشید؟        عرض کردیم نبودی و سحر طول کشید

ما برای خودمان اینهمه گفتیم بیا؟              نذر کردیم به پای تو بیفتیم بیا

تو طبیب دل غمدیده ی مایی آقا                ما که مردیم بیا پس تو کجایی آقا

مگر اینکه تو بیایی و حیاتم بدهی               مگر اینکه تو از این وضع نجاتم بدهی

از به خود آمدن این قافله را گم کردیم          وای بر ما پسر فاطمه را گم کردیم

دست برداری از این غیبت طولانی اگر          من به پای تو بریزم طلبی جامی دگر

از تو دنبال تو بودن نکند سهم من است؟      فقط از هجر سرودن نکند سهم من است؟

من شب جمعه قرار تو دلم میخواهد            صبح فرداش کنار تو دلم میخواهد

بخدا منتظر آمدنت میمانیم                        پای این عشق اویس قرنت میمانیم
 
تو دلت بیشتر از ما تب هجران دارد             سحر وصل همیشه شب هجران دارد

تا به اندازه ی شمعی که ز سر میسوزد      پر پروانه به امید سحر میسوزد

خیر از جمعه ندیدیم به ولعصر قسم            بی تو ما طعنه شنیدیم به ولعصر قسم

 
شاعر : صابر خراسانی

دریافت فایل صوتی با صدای صابر خراسانی

سبک زندگی مهدوی

سبک زندگی ات را به گونه ای تنظیم کن که به چادر امام مهدی (ارواحنا فداه) برسی

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: «وَاللّهِ ما خَرَجَ إلَیکُم مِن عِلمِنا إلّا ألِفٌ غَیرُ مَعطوفَةٍ= به خدا سوگند که از دانش ما، جز به قدر یک حرف به شما نرسیده است».

این روایت اشاره به ۲۵ پایه علم دارد که در دست آقا امام زمان (عیله السلام) است و با ظهور ایشان این علم ها کشف می شوند.

اما الآن این آقا در بین ما «الطرید الشرید الوحید الفرید= آواره طرد شده تنها و یگانه» است. ما چقدر به حضرت ظلم می کنیم که او را تنها گذاشته ایم.

اگر حضرت بیایند هیچ کس فقیر  و مریض نیست. در هیچ خانواده ای تلخی پیدا نمی شود، هیچ بی عدالتی و جهلی وجود نخواهد داشت. اما توجه داشته باشید که هیچ کدام از اینها کار اصلی حضرت نیست، بلکه رسالت او در بخش فوق عقلی است که حضرت زمینه قرب به الله و باز شدن درهای غیب و برزخ را برای تک تک افراد زمین فراهم می کنند.

حال اگر کسی  در حق امامش کوتاهی کند، چه کوتاهی های اقتصادی و بدنی، وچه کوتاهی های عقلی و فوق عقلی، خائن است. اگر امام در هیچ کدام از بخش های وجود ما سهمی نداشته باشد، به او، خود و مردم ظلم کرده ایم.

پس حواست به خودت باشد که امام در کجای زندگی تو قرار دارد. این را جدی بگیرید و برایش فکر و برنامه ریزی کنید.

سبک زندگی مان را به گونه ای طراحی کنیم که به چادر حضرت حجت (ارواحنا فداه) برسیم و غافل از پدر و امامت نباشیم. یعنی روش و سبک زندگی مان را باید به گونه ای انتخاب کنیم که در چادر حضرت قرار بگیریم.

آیا خروج یاجوج و ماجوج از نشانه‌های ظهور است؟

؟؟ پرسش مهدوی

آیا خروج قوم یاجوج و ماجوج در آخرالزمان صحت دارد؟

حجت الاسلام جواد جعفری، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در این مورد پاسخ می دهند؛

در آیه 94 به بعد سوره مبارکه کهف در قرآن کریم اشاره به جریان یاجوج و ماجوج شده که وقتی ذوالقرنین به امر خدا بر روی زمین سیر می کرد به مردمی رسید که می گفتند جناب ذوالقرنین یاجوج و ماجوج در روی زمین سخت غارت کرده و اذیت می کنند، آیا می شود ما هزینه ای بگذاریم و شما کمک کنید سدی بسازیم تا آنها نتوانند بیایند این طرف و ما را اذیت کنند.

جناب ذوالقرنین می گوید شما کمک کنید من مانع و سدی درست کنم بین شما و قوم یاجوج و ماجوج و وقتی سد درست شد ایشان گفت: این رحمت الهی بود از طرف خدای من اما وقتی وعده الهی فرا رسد این سد متلاشی می شود و وعده پروردگار حق است و وقتی سد از بین برود طبیعتا یاجوج و ماجوج آزاد خواهند شد.

این جریان نیز در آیه 96 سوره انبیا مطرح شده و خدا می فرماید: و زمانی که یاجوج و ماجوج این راه برایشان باز شود و سد از بین برود، از هر بلندی پایین می آیند و از هر طرف حمله می کنند.

بنابراین، طبق آیات قرآن قوم یاجوج و ماجوج یک بحث حقیقی است و گروهی هستند که به دست ذوالقرنین زندانی شدند و وقتی وعده الهی فرا رسد آنها به سوی مردم حمله می کنند منتهی باید ببینیم این واقعه چه زمانی اتفاق می افتد و منظور از وعده الهی چه وعده ای است؟

طبق روایات ما در کتاب خصال شیخ صدوق در جلد دوم این جریان مربوط به قیامت است، در این کتاب از پیامبر (ص) حدیثی نقل شده مبنی بر اینکه قیامت اتفاق نمی افتد مگر این که قبل از آن اتفاقاتی رخ می دهد که یکی از آنها خروج یاجوج و ماجوج است، بنابراین، اینکه یکی از نشانه های ظهور خروج آنها است، صحیح نیست.

بنابراین، در آخر دنیا وقتی قیامت شروع می شود و خورشید کم کم فروغش را از دست می دهد و کوه ها متلاشی می شود، در آن هنگام سد ذوالقرنین متلاشی می شود و قوم یاجوج و ماجوج خروج می کنند و قیامت برپا می شود.

جهت دریافت پاسخ تفصیلی در این خصوص، پست ذیل را مطالعه بفرمایید.

آیا خروج یاجوج و ماجوج از نشانه‌های ظهور است؟

#در راستای مبحث پست فوق:

اولین سوالی که درباره یأجوج و مأجوج قابل طرح است این است که یاجوج و ماجوج چه کسانی هستند؟

نگاهی اجمالی به تاریخچه قوم یأجوج و مأجوج:

در قرآن کریم در دو سوره از این ها سخن به میان آمده است: یکی در سوره کهف است که می فرماید:
«گفتند ای ذوالقرنین یاجوج و ماجوج سخت در زمین فساد می کنند، آیا (ممکن است) مالی در اختیار تو قرار دهیم تا میان ما و آنان سدی قرار دهی؟»(1)
و در سوره انبیاء می فرماید: «تا وقتی که یاجوج و ماجوج (راهشان) گشوده شود و آن ها از هر پشته ای (محل مرتفعی) بتازند.»(2)

آنچه از قرآن کریم دربارة‌ این دو استفاده می شود این است که اینان وحشی و خون خوار بوده و مزاحمت شدیدی برای ساکنان اطراف مرکز سکونت خود داشته و مردم از ذوالقرنین می خواهند که راه آن ها را سد کند و این کار انجام می گیرد.

از آیة 96 سورة انبیاء استفاده می شود که این ها قبل از قیامت خواهند آمد. آیات بعدی هم مؤید همین ادعا می باشد.

و اما در روایات شیعه و اهل سنت دربار‌ة‌ داستان ذوالقرنین و یاجوج و ماجوج اختلافات زیادی هست به صورتی که به تعبیر علامه طباطبائی (ره)، اگر خردمند اهل بحث آن ها را با هم مقایسه کند و مورد دقت قرار دهد هیچ شکی نمی کند در این که مجموع آن ها خالی از دسیسه و دستبرد و جعل و مبالغه نیست.(3)

در روایات آمده است که اینان در زمین فساد می کردند، ذوالقرنین سدی را که ساخت برای همین بود که راه رخنة آنان را ببندد.»(4)و در بعضی از آن ها آمده که اصلا از جنس بشر نبودند.»(5)

و در بعضی دیگر آمده که قوم ولود بوده اند، یعنی هیچ کس از زن و مرد آن ها نمی مردند مگر آن که دارای هزار فرزند شده باشد و به همین جهت آمار آن ها از عدد سایر بشر بیشتر بوده است.»(6)

و نیز روایت شده است که این قوم از نظر نیروی جسمی به حدی بوده اند که به هیچ حیوان درنده و یا انسانی نمی گذشتند مگر آن که آن را پاره پاره می کردند و از هیچ کشت و زرع و یا درختی نمی گذشتند مگر آن که همه را می خوردند و به هیچ نهری بر نمی خوردند مگر آن که آب ‌آن را می نوشیدند و آن را خشک می کردند.(7)

و نیز روایت شده است که ماجوج یک قوم و یاجوج قومی دیگر و امتی دیگر بوده اند و نیز روایت شده است که سه طائفه بوده اند که هر یک از این سه خصوصیات ویژه ای داشته اند.(8) و... خصوصیات دیگری هم در روایات آمده که لزومی به ذکر آن ها نیست.

علامه بزرگوار سید محمد حسین طباطبائی در بحث تاریخی که پیرامون قصه یأجوج ومأجوج در سوره کهف دارند می گویند:
«قدمای از مورخین هیچ یک در اخبار خود پادشاهی را که نامش ذوالقرنین و یا شبیه به آن باشد اسم نبرده اند و نیز اقوامی به نام یاجوج و ماجوج و سدی که منسوب به ذوالقرنین باشد، ولی در مواضعی از کتب عهد عتیق درباره آنان توضیحاتی آمده است، در اصحاح دهم از سفر تکوین تورات آمده که اینان فرزندان دودمان نوح اند و.... از این ها استفاده می شود که یاجوج و ماجوج امتی و یا امت های عظیم بوده اند و در قسمت های بالایی شمال آسیا از آبادی های آن روز زمین می زیسته اند و مردمانی جنگجو و معروف به جنگ و غارت بوده اند... (9)

علامه طباطبائی می گویند:
«بیشتر مفسرین بر آنند که یاجوج و ماجوج امتی بسیار بزرگ بوده اند که در شمال آسیا زندگی می کرده اند و جمعی از ایشان اخبار وارد در قرآن کریم را که در آخر الزمان خروج می کنند و در زمین افساد می کنند بر هجوم تاتار در نصف اول از قرن هفتم هجری بر مغرب آسیا تطبیق کرده اند زیرا همین امت در آن زمان خروج نموده در خون ریزی و ویران گری زرع و نسل و شهرها و نابود کردن نفوس و غارت اموال و فجایع ,افراطی نمودندو مرتکب کارهایی شدند که تاریخ بشریت نظیر آن ها را سراغ ندارد، مغول ها اول به سرزمین چین و آن گاه به ترکستان و ایران و عراق و شام و قفقاز تا آسیای صغیر روی آورده و آن چه ازآثار تمدن سرراه خود دیدند ویران کردند و آنچه شهر و قلعه در مقابل شان قرار گرفت نابود ساختند. از آن جمله سمرقند , بخارا , خوارزم ,مرو , نیشابور , ری وغیره بود, در شهرهایی که صدها هزار نفوس داشت در عرض یک روز یک نفر نفس کش را باقی نگذاشتند و از ساختمان هایش اثری نماند حتی سنگی روی سنگ باقی نماند.(11)

و اما پاسخ به سوال اصلی:

بعد از نگاهی اجمالی به تاریخچة یاجوج و ماجوج، سوالی که قابل طرح است این است که آیا خروج این ها از علائم آخر الزمان هست یا خیر؟

در برخی از روایات خروج این دو از نشانه های قیامت ذکر شده است در ذیل آیة شریفة سورة کهف :

قَالَ هَذَا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّی فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّی جَعَلَهُ دَکَّاءَ وَکَانَ وَعْدُ رَبِّی حَقًّا پس زمانی که بیاید وعدة پروردگار من آن را در هم می کوبد و وعدة پروردگارم حق است.»(12)

تفسیر قمی می نویسد: «قال اذا کان قبل یوم القیامه فی آخر الزمان انهدم ذلک السد و خرج یاجوج و ماجوج الی الدنیا و اکلوا الناس»(13)

قبل از روز قیامت در آخر الزمان این سد منهدم می شود و یاجوج و ماجوج خروج می کنند و مردم را می خورند.

در برخی دیگر از روایات فقط بیان شده که این دو قوم در آخر الزمان خروج می کنند ولی متذکر نشده اند که مربوط عصر ظهور است یا قیامت؟ در ذیل آیة شریفه -تا آن زمان که راه یاجوج و ماجوج گشوده شود و آن ها از هر محل مرتفعی به سرعت عبور می کنند- از امام صادق و امام باقر ـ علیهما السلام ـ روایت شده که فرمودند: زمانی که آخر الزمان شود این دو خروج می کنند و مردم را می خورند.»(14)

برخی از صاحب نظران نیز در ارتباط با جمله «و عده پروردگار» که در سورة‌ کهف آمده است سه احتمال را مطرح کرده اند.
1. مراد از وعدة الهی خروج و باز شدن راه یاجوج و ماجوج از سد می باشد و این را از آیة شریفه که ذوالقرنین بعد از اتمام کار سد گفت: «این از رحمت پروردگار من است، و زمانی که وعدة‌ او رسد آن را در هم می کوبد و راه آن ها باز می شود(15).» به دست آورده اند.

2 مراد از وعدة‌ الهی روز قیامت باشد. (در تفسیر مجمع البیان در معنای آیه می فرماید: زمانی که بیاید قیامت و وقت خروج یاجوج و ماجوج. مقدر کرده است خداوند که سد را مثل زمین هموار کند.»(16)

3. این که مراد از این وعده، ظهور حضرت حجت (عج) باشد. ایشان در تحلیل سه احتمال می فرمایند:
احتمال اول بعید از ظهور آیه است،‌ چون ظاهر آیه این است وعدة حق متأخر از فتح یاجوج و ماجوج است. و آیات بعد مؤید احتمال دوم هستند چون سخن از نفخ صور و جهنم و تاسف می باشد. ولی امکان تطبیق برخی از آیات بنابر احتمال سوم هم امکان پذیر است. به این صورت که حکومت بعد از ظهور و اوضاع زندگی مردم به صورتی خواهد بود که تصور آن نیز تا حدودی ناممکن است و طبیعی است کسانی که در قبل از این زمان زندگی می کردند صدای شان در می آید که تاکنون در غفلت بودیم. ایشان در پایان بحث می فرمایند: همة آنچه بیان شد به حسب احتمال و امکان است و هیچکدام از این احتمالات قابل اثبات تاریخی نیست، با این وجود هم چنان جاهلیم در اینکه یاجوج و ماجوج جلوتر از زمان ظهور خروج خواهند کرد یا بعد از آن که از علائم قیامت باشد.(17)

نتیجه:

حاصل آنکه هر چند زمان خروج یأجوج و مأجوج خیلی روشن نیست لکن با استفاده از سیاق آیات که درباره نفخ صور و بهشت و جنهم است و نیز روایاتی که تصریح نموده اند که آن ها قبل از قیامت خروج خواهد کرد می توان نیتجه گرفت که احتمال این که خروج یأجوج و مأجوج از نشانه های قیامت باشد قوی تر است و احتمال این که از علائم ظهور باشد بسیار بعید به نظر می رسد.

منابع در ادامه مطلب

ادامه مطلب

عطـر بهـار - ویژه نامـه آغـاز امـامت

نهم ربیع الاول سالروز آغـاز ولایت و امامت و زعامت آخـریــن سحـاب رحمت ، نــاجــی امـت و یگانه ذریـه ذخیـره دودمـان آل طاها , صاحب العصر و الزمان، مولای منتظـران اباصالح المهـدی “عجل الله تعالی فرجه “بر محبان ، منتظران و چشـم انتظــاران ظـهـــورش تبـــریـک و تهنیـت بـــــاد.

عطر بهار - ویژه نامه آغاز امامت

 کلیپ ها  

 نواهنگ ها  

قفسه

 کتابخانه تخصصی مهدویت  

 بانک جامع مقالات مهدویت  

چه کسی بر پیکر امام حسن عسگری علیه السلام نماز خواند؟

 فلسفه لعن کردن چیست؟  

 موضوعی که نباید فراموش کرد.  

 شیوه‌های ارتباط با امام زمان(عج)  

 چرا برای سلامتی امام زمان دعا می‌کنیم؟  

 اصحاب و یاران مهدی(عج) چگونه به امام ملحق می‌شوند؟  

 چگونه در زندگی خودمان در خدمت امام زمان(عج) باشیم؟  

 خدا نکند کارهایمان برای تبعید فرج آن حضرت باشد  

 مهم‌ترین وظایف شیعیان در عصر غیبت چیست؟  

 دعاهایی که به توصیه امام باید بخوانیم  

منظومه احساس

 دل نوشته‌ای برای مهدی فاطمه علیهاالسلام  

 سامره امشب تماشایی شده  

 لاله شکفته به دامان نرگس  

 هنوز 313 نفر نشده‌ایم؟!  

ویژه نامه های پیشین

 چشمه فیض  

 سپیده امید  

 عصاره خلقت 

 

منبع: https://article.tebyan.net

چـرا به قـرآن نـور هـم گفـته می‌شـود؟

در قرآن کریم و روایات به نور بودن قرآن اشاره شده است

که به عنوان نمونه به دو مورد آن اشاره می‌کنیم.

1. خداوند در سورۀ نساء می‌فرماید: «یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَکُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکُمْ نُوراً مُبیناً»؛[1] اى مردم، از جانب پروردگارتان بر شما حجتى آمد و براى شما نورى آشکار نازل کرده‌‌‏ایم.
2. امام على(ع)، در توصیف و تعریف قرآن چنین مى‏‌گوید: «قرآن آن نور مطلق است که غروب و افول بر آن راه ندارد، چراغ روشنى است که به خاموشى نمى‏‌گراید، آن دریاى ژرف و پهناورى است که عمق آن پیدا نیست، آن راه راست و مستقیمى است که رهروانش را گمراه نمى‌‏سازد، پرتو تابانى است که ظلمت و تاریکى به آن راه ندارد.[2]
منظور امام(ع) در این سخنان(قرآن چراغ روشنى است که نور آن به خاموشى نمی‌گراید)، با توجه به این‌که نوعاً پدیده‌های جهان پس از مدّتی مندرس شده و از بین می‌روند، این است که قرآن معجزۀ جاوید و همیشگی است و حقایق و مفاهیم آیات آن موقت و محصور در زمان و مکان خاص نیست، آیات آن همیشه نو و زنده است که هر چه زمان بگذرد با طراوت‌تر و شاداب‌تر خواهد شد.
نور بودن قرآن از آن رو است که قلب را روشن می‌کند، راه حق را نشان می‌‌دهد، حق را از باطل جدا می‌کند، فرداى قیامت اهل خود را به بهشت می‌برد، نامه عمل را سفید می‌کند،  هر آیه­ ای حافظش را یک درجه در بهشت بالا می‌برد که به او می‌گویند: «اقْرَأْ وَ ارْق»[3]. [4]
خلاصه این‌که نور هم روشن است و هم روشن‌گر و به انسان و برخی از موجودات دیگر کمک می‌کند تا راه خود را بیابند، قرآن نیز به انسان کمک می‌کند تا راه را از بی‌راهه، سره را از ناسره تشخیص دهند.

---

[1]. نساء، 174.

[2]. نهج ‏البلاغة، ص 315، خ 198.

[3]. کلینی، کافی، ج 2، ص 606، دار الکتب الإسلامیة تهران، 1365ش.

[4]. طیب، سید عبد الحسین، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج ‏14، ص 295،انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، 1378ش.