غبار روبی جان و دل با آیین اعتکاف

حلاوت این تازگی روح در ماه رجب که به واقع از شورانگیزترین ماه های قمری خداست، بیشتر بر رگهای وجودی جان می نشیند. «ایام البیض» از آن جهت که فرصتی برای یافتن آرامش در هیاهوی زندگی پر دغدغه امروز است، می باید با بازشناسی دوباره آن بتوان روحی دوباره را در کالبد جسم ببخشد تا در فرصتی حداقل سه روزه، روان را از تمام آلودگی های بشری تصفیه کند.
معتکف درعبادتی که محور آن راز و نیاز با خداوند و تهذیب نفس و تقویت روح به مدت طولانی در نقطه ای معین است، مجالی می یابد تا به دور از زندگی مادی به خود بازگردد.
چه زیبا سخن گفته اند مولایمان امیرالمؤمنین (ع) که «براستی هر که خود را شناخت، خدا را شناخت» اعتکاف فرصتی را به انسان می دهد که در مسیر خود شناسی به خداشناسی برسد.

http://uupload.ir/files/5if3_%D8%9B%D9%81%D8%B1%D8%B5%D8%AA_%D8%A8%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C_%D8%A7%D8%B9%D8%AA%DA%A9%D8%A7%D9%81.jpg

جویباری برای تصفیه گل و لای گناه از روح
ایام اعتکاف فرصتی برای بازگشت به خود است. این آیین مانند جویباری در حرکت است که گل و لای خود را مشاهده نمی کند، اما اگر مدتی در برکه ای توقف کند، این گل و لای ته نشین می شود. از این رو سکونت در مسجد در ایام اعتکاف موجب می شود فرد تأملی در رفتار و کردار خود داشته باشد و آلودگی هایی که موجب اضطراب او شده ته نشین شود تا بهتر بتواند منشأ این اضطراب های درونی را در خود ببیند.

چه زیبا سخن گفته اند مولایمان امیرالمؤمنین (ع) که «براستی هر که خود را شناخت، خدا را شناخت» اعتکاف فرصتی را به انسان می دهد که در مسیر خود شناسی به خداشناسی برسد.