هر جای دمشق که باشی، وقتی هنگام نماز خود را به حرم حضرت رقیه(س) برسانی انگار در ایرانی. اکثر افراد ایرانی هستند و تمام مراسم هم به زبان فارسی است.
در دمشق پایتخت سوریه اگرچه از جنگ خبری نیست و زندگی روال عادی خود را دارد، اما هنوز سایه ناامنی دست از سر آن برنداشته است.
برای رسیدن به حرم حضرت رقیه(س) دست کم باید 5 پست ایست و بازرسی را رد کرد. بازرسی ها با احترام صورت می گیرد و همه هم می دانند که فعلا برای حفظ امنیت چاره دیگری نیست.
حرم حضرت رقیه(س) در روزهای گذشته تنها از ساعت 8 صبح تا بعد از نماز مغرب و عشا باز بود اما از (شب دوم محرم) ساعاتی بیشتر حرم برروی زائرین باز است تا مراسم عزاداری در آن انجام شود.
حرم چندان شلوغ نیست خصوصا در روز اما هرچه به مغرب نزدیک می شویم جمعیت بیشتری خود را به صحن کوچک حرم فرزند خردسال حسین(ع) می رسانند.
نماز مغرب و عشا به جماعت خوانده می شود و بلافاصله بعد از آن زیارت عاشورا.
رزمندگانی که در روز در میدان نبرد می جنگند و شب خود را برای عزاداری به حرم می رسانند.
اکثر چشم ها گریان است و وقتی نوبت به دم گرفتن و سینه زنی می رسد، همه سنگ تمام می گذارند.
بعد از سینه زنی، یکی از روحانیون دعا می خواند و اصلی ترین دعا هم پیروزی مدافعین حرم است.
شب که به نیمه می رسد، حرم دیگر زائر ندارد و لابد حالا خود سید الشهدا باید به دیدار دختر 3 ساله اش بیاید تا در خرابه شام تنها نباشد.
صلی الله علیکِ یا رقیه (س) بنت الحسین علیه السلام
جهت سلامتی و پیروزی نهایی مدافعان حرم و رزمندگان مقاومت صلوات
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
